...over klussen

Lieve lezer

Bertje is verhuisd. En niet zomaar verhuisd. Nehee. Bertje heeft lief M mee genomen.

De verhuizing zelf was kort maar bondig.

Het huis was bijna geheel af.

Er hoefde dus niet veel te gebeuren. 

Her een der een lijstje. Hier en daar een schroefje. En zus en zo een kastje/plankje.

Niet dat alles nou geheel soepeltjes verliep.

Neem bijvoorbeeld het toilet, of de Troon.

M was van mening dat daar enigerlei aan versiersels aan de muren moest.
Nou was Bertje het daar wel mee eens. Dat scheelt.

Dus, handig als Bertje is, werd er een waterpas gehaald, een boormachine gepakt en een rolmaat gebruikt.

Keurig afgetekend waar, als eerste, het zeepbakje moest komen.

Boortje in de machine en rustig beginnen. De machine het werk laten doen. Niet over haasten.
Zeker niet tè hard duwen.

Na toch een forse 2 minuten zat er maar liefst een hele deuk in de tegel.
Een deuk!

Geen gat. Nee. Zeker niet.

Hmmmm... Zou het boortje dan bot zijn?

Nou, nu in elk geval wel.

Naar de lokale knutsel-toko om een "dedicated" stukje gereedschap te halen.

Oftewel: Een tegelboor.

Een goeie. Dus dure.

Hiermee ging het zeker lukken.

En ja hoor. Het lukte.

Gat 1 en 2 waren gemaakt.

Toen een toilet-borstel. Voor glimmend porselein. 

Gat 3 ging amper. Gat 4 niet meer. Bot. Stik!

Weer naar knutsel-toko. 

Een korte rekensom: Nog 12 gaten. Delen door 3 (gaten per boor) = 4 boortjes nodig.

Er waren er 5.
Reserve!

Kort verhaal lang: gelukt. Alles hangt. En recht.

Kosten: 4 boortjes. Ik had er dus nog één over. Maar in de Troon-ruimte hoefde niets meer te worden opgehangen.

Ik heb geen idee waar die tegels van gemaakt zijn, maar het is niet van "tegel".

Allemachtig wat een harde krengen!

Een andere klus met hindernissen was het interpret kabeltje dat ik graag naar de computer wilde hebben.

De bestaande bestond uit 4 aders. Voor de niet-kenners: Da's niet genoeg.

Een nieuwe moest er komen.

De oude als trek-koord gebruiken, want dat scheelt veel gepiel.
Nou, niet dus.

De vloer/het plafond besloot om dat oude kabeltje dusdanig vast te houden (iets met een los plankje tussen vloer en plafond) dat daar geen beweging in zat.

Dus moest er geboord worden.

Omdat het voornamelijk hout betreft, kan dat netjes met de accu-prikker.

Het boren ging uitstekend. Het opvissen van het touwtje dus niet.

Het liep ergens spaak. En stevig ook. 

Hoe ik ook probeerde, van boven of beneden, alles wat er aan één kant in ging, kwam er aan de andere kant niet meer uit.

Nou wil het geval dat het kabeltje, op de eerste verdieping, mooi uit komt in een vaste kast. Netjes achterin. Daar kon het gat dus wel iets groter. Valt niet op.

Gatenzaag erbij: Hoppa. Flink gat à 30mm in het hout.

Nog geen zicht op het, van onder, ingestoken kabeltje.

Dan beneden maar een iets groter gat.

Nog niets. Ook licht kwam er niet door.

Boven nog een 30mm gat: Hé! Licht!

Er kwam schot in de zaak. Niet in de accuboormachine, overigens.

Deze besloot te "happen". Stond dus in één keer stil.

En stinken!

En niks meer doen. Stik!

(&($%@#$^(^#$^&(^&

Dood. Overleden. Defect. Kapot. Stuk. 

Stik!

Gelukkig was het allemaal net genoeg om het kabeltje te kunnen opvissen.

Kabeltje netjes over de plintjes.

Op de begane grond het plafond-plintje weer gerepareerd.

Klus geklaard. Internet doet het!

Al met al: Het ging wel lekker.

Nadat de inboedel over was en op z'n plek stond, alle plankjes en kastjes hingen en stonden, de afwerkingen netjes waren aangebracht en verlichting juist brandde, werd het tijd om de schuur aan te pakken.

Juist.

Nou, dat ging dus zeker niet van een leien dakje.

De schuur: Een 5 bij 5 meter groot hok waarin mijn gereedschap een plek had gevonden over de 25 vierkante meter vloer. Alles lag overal.

Tja. Je bent aan het klussen en dan ontstaat er wel wat rotzooi. En bij gebrek aan opbergruimte, is de vloer een gewillig slachtoffer.

En deze accepteerde die slachtoffer-rol met verve!

Dat moest anders.

Nou, daar was gereedschap en materiaal het niet mee eens.

Niets deed wat het moest doen, en niks ging zoals het moest gaan.

Dus Bertje werd heet gehoofd en kort be-lont.

En dan komt M binnen.

"Gaat het liefje?"

-"Nee."

"Oh? hoezo?"
-"Sorry lieverd, maar ik ben erg zwaar pissig. Het gaat voor geen meter. Ik heb liever dat je gewoon weer in huis gaat."

"Nou zeg. Dat hoef je toch niet op mij af te reageren?"

-"Nee, dat zeg ik ook niet. Het wil niet zoals ik het wil, dus ben ik chagrijnig. Dat wil ik ook zeker niet op jou afreageren, daarom kun je beter naar binnen gaan."

"Ik heb je toch niets gedaan?"

-"Nee, daarom juist!"

Long story short: de nacht was lang. De bank hard.

De schuur-vloer ligt nog vol.

P.S. Het accuboormachine-verhaal heeft een gelukkig einde: nieuwe gekregen van ouders.

P.S.2: Het gesprek tussen mij en M heeft niet plaats gevonden.