woensdag 4 december 2013

over hoe...

 je in eens meer dan 3 jaar verder bent.
Even een vlugge update:
-Weer gaan roken? Ja.
- Weer gestopt? Ook.
- Andere werkgever? Jup. Croon Industrie Groningen is eind vorig jaar overgenomen door Eekels Technology BV. Dus nu werk ik daar.

Verdere grote verschillen met 3 jaar terug?
Toen heb ik het 3 maanden vol gehouden. Dit keer sta ik, nu al, op (bijna) 9 maanden.

Waarom ben ik gestopt?
The usual: Gezondheid, portemonnee, welzijn, portemonnee, uithoudingsvermogen, portemonnee.... You get the point?
Waarom het nu wel lukt? Laat ik eens bij het begin beginnen.

In maart van dit jaar werd ik plotseling getroffen door een evenwichtsstoornis. Dit houdt, in het kort in dat je alles kunt maar niets kan omdat je jezelf amper rechtop kan houden.
Stel je voor dat je een flinke tijd, in een bureaustoel hebt zitten ronddraaien. Vrij snel ook nog.
Je weet, want dat weet iedereen, dat je dan amper op je voeten kan blijven staan.
De hele wereld schommelt en draait en doet dingen die je niet wil dat ie doet. Maar hij doet t stiekum toch.
Nou, dat dus. En dan 24 uur per dag, 7 dagen per week.

Dan lig je dus op de bank. Beetje televisie te loeren. Echt kijken wil niet, want dat ding schommelt voor je ogen. De meeste tijd breng je dan ook slapend door.
Nou had ik het geluk dat ik er niet misselijk bij werd, dus ik kon langere periodes blijven liggen.
Maar wel dóór roken, hè? Even vastberaden als altijd.
Aangezien wij al langere tijd niet meer in huis roken werd dat dus elke keer een strompel-partij naar de schuur. Alles vasthouden om maar niet om te donderen. En eigenlijk vond ik het al een tijdje niet eens meer lekker.
Hetzelfde was het geval op 17 maart. Ik lig op de bank. Oogjes lekker gesloten, want dat geeft zo'n rustig beeld. En dan komt mijn lichaam op het geniale idee om om nicotine te gaan vragen.
Dus ik ga zitten en werk mij in de benen.
Na enigszins gestabiliseerd te zijn, kijk ik nog eens naar de bank.

"Waarom zou ik mezelf zo blijven martelen? Het is niet lekker, ik ga er meer van duizelen en ik moet van de bank af. Die lieve, vriendelijke bank die mijn gekwelde lichaam en geest zo heerlijk ondersteund in het genezingsproces."

Ik ben dus maar weer gaan liggen.

Dat was het eigenlijk al. Heb diezelfde week nog 1x een peuk geprobeerd, evenals in de week daarna.
Van die peuken heb ik enkele trekjes genomen en weer uitgedrukt.
Het was, en is niet meer lekker. Geen zin meer in.
Klaar.

Tuurlijk was het ook deze keer niet altijd even makkelijk. En nog steeds zijn er veel momenten waarop ik best wel een peukje zou lusten.
Maar in tegenstelling tot vorige pogingen: Niet chagrijnig (meer). Ook niet lang geweest, overigens. Niet overdreven druk. Geen zeer sterke verlangens naar de peuk.
Ik voel me er goed bij. Heb een goede conditie en hou tijd over. Ik kan ruiken, proeven en m'n vingers stinken niet. M'n kleren blijven fris ruiken (tot ik ga zweten) en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Het bevalt me dus aardig goed, zo als niet roker.

Wellicht ga ik ook weer wat meer bloggen... Vind ik ook wel leuk om te doen.
Maar voor nu eerst:
Bedankt voor het lezen. En klik ook effe op een advertentie. :D